Poezi nga Ismet TAHIRAJ

U ZURA ME TY… 

U zure më mua si erërat e marra,që zihen

Më ditë dielli, e jo shkrepëse.

Unë u zura me ty, siç zihet me cjapin kasapi

Më shave me ke thërmuar,

unë  ngrita bajrak qëndrese

en më pishat idilike

As një cep të saj nuk i heqët hala,

ty ta fika dritën pa të fala.

Gurrave u vëre shëmti

si dergja e keqe,

si shëmtira

Unën’preherin e ajrit,

në dritën më ngjyra,

ta vëra duvakun përplotë shëmtira.

Rrugën e bëre më llageme më ferra,

më rrëshqitje,vrinkthi

i vura kunjat…

 

LEHJA E NATËS 

 

Në terrin e udhës

Mbas dushkut të dendur

Mbas cungut të shpifur.

Më lehu një qen…!

Udha nuk ishte aq terr.

As qeni më i zi !

U ndie një lehje e rrept’ë

Dhe pak qetësi.

Kuc ,kuc e thirra e ndolla,

Në brendësi të urtisë,

Më vetvetën u sqarova !

Lehjet i pushuan, u urtue cijatja,

Siç urtohet vaji apo të qarët

oh, udha as u tremb’

As u vyshken dushqet

 

Nga Ismet TAHIRAJ

Skënderaj

 

Author: jehona