POEZI nga Ylli POLLOGATI
LOT I TRISHT’
Një zënkë!
Loti rrodhi si një re e lagësht
syri qante atë
që nuk e donte
të ndodhte,
psenë?!!
…
Zëri i saj erës humbiste
e në heshtje tek ai përcillej,
si një puthje mbetur ngrirë në letër
stuhi e lodhur vetmie…
Heshtja,
natën mbante të ndezur
zemërimi ndjenjat ndrydhte
dhe ëndërrat ecnin qiellit çjerrur…
Lot i trisht’ syrit shkar,
rrezen e diellt’
të së nesërmes
ta fshinte
thërriste…
