Nje “lasgushian” ne Antologjine tone

Ka lindur më 12.06.1961 në Vlorë dhe wshtë rritur e shkolluar në Tiranë.
Ka mbaruar më 1980, ish shkollën e mesme “7 Nentori” sot “Harry Fultz”. Në bankat e kësaj shkolle ka nisur krijimtaria letrare nëpërmjet poezise por edhe aktivizimi artistik në grupet e teatrit me regjisorë të njohur si Alqi Boshnjaku, Karafil Shena dhe Sefer Pema por edhe me aktorët e mirënjohur bashkëmoshatarë si Matilda Makoçi, Gjergj Xhuvani, Sadush Ylli, Shëlqim Daja etj.
  • Me pas ka kryer studimet e larta në fakultetin Gjeologji-Miniera dega Pasurimi i Mineraleve. Me ndryshimin e sistemeve u largua për studime më të thelluara jashtë vendit dhe pikërisht në Gjermani.

• Fill pas njohjes se diplomës shqiptare ka punuar si inxhinier projektues në sipërmarrjen gjigante gjermane Remondis/Buchen Umwelt Service në Köln.
Më pas ka punuar si analizues i mediave në Institutin e hulumtimit të Mediave, MEDIEN TENOR” në Bonn.
Vitet 1999 -2003 do të ishin edhe vitet e angazhimeve në Radion Gjermane, “Deutsche Welle”, redaksia Shqiptate si redaktor dhe folës emisioni.

  • Ka botuar shkrime,reportazhe dhe esse në një numër gazetash të diasporës shqiptare. Prej shumë vitesh deri më sot vazhdon të jete pedagog I lëndës Elektroteknikë e Mekatronikë në Akademi të ndryshme.
  • Jeton e punon në Gjermani. Pasioni i poezisë e sjell kudo,sidomos në Pogradec,përballë Liqerit.

LULJA E OBORRIT TIM

Përse më trazove tani?
Tek dielli përgjunjet mbi lumë.
E brishta e purpurta ti.
Me kokën kthyer nga unë.

Përditë ngre kryet lart
Pas natës që fsheh mrekullinë
Aromë e dashur që mbart
Kujton të ëmblën,dashurinë.

Se lulja,ky “njeriu” tjetër.
Që botës i ofron mirësinë.
Rishfaqet si një kryevepër.
Në gji mban fshehtësinë.

A ka gjë tjetër në natyrë
Që lules i “shpall duel”
Aromë,brishtësi e ngjyrë.
Bujari, elegancë dhe bel?
Më trazon gjithnjë bukuri
Sa herë me mëndje të shoh
Ashtu siç po bëj tani.
Lulëzo, të lutem lulëzo.

Pranë teje me shpresë vërtitem
Sa herë një zgjidhje kërkoj
Pranë teje gojëkyçur habitem
Prej aromës kuptoj se “jetoj”.

MË JEPNI,JEPMANI LIQERIN

Më jepni,më jepni liqerin.
Pëllëmbën e dorës ta lag.
Ma hap tej e ndanë kaltër-syrin.
Mua,tët biri kaq larg.

Janë sytë më blu-gjallë.
Që pushojnë e heshtin mbi valë.
Si peshqit gërmat vesë-lagur.
Ne gji mbajnë kaq mall.

Sa herë që shpinën më sheh.
Tek hapin heq zëmërthyer.
Një Zog,një gjol a një re.
Plot lutje në gji mbërthyer.

Më jepni, jepmani liqerin.
Se mëndja në të gjesdis.
Në shpirt shpalos defterin.
Mall e kujtime qëndis.

Përballë gjende më solle.
Me valët flas butësisht.
Hareja që dikur e mbolle.
Lulëzon dhe sonte marrish.

Ma sillni, ma qasni liqerin.
Dashurinë ta prehë mbi syprinë.
Përhumbur ndjej dehjet që shterin.
Krahëhapur të pres magjinë.

Author: jehona