HIRUSHJA e POEZISE

Ka lindur në Lezhë më 28 Nëntor 1968. Ka mbaruar studimet në Universitetin “Luigj Gurakuqi”në Shkodër dhe pas martesës së saj në Rubik, Mirditë, punoi si mësuese në arsimin fillor, për gati 15 vite. Në vitin 1997 emigroi bashkë me familjen në Greqi. Në vitin 2003 u zhvendos nga Greqia bashkë me familjen e saj dhe emigroi në Itali ku jeton e punon prej gati 21 vite, ku është dhe nënshtetëse Italiane.

• “Italiania” nga Lezha, krahas 4 vëllimeve me poezi është edhe autore e romanit “Engjëlli në dorë të djallit” Poezitë e autores janë pjesë e disa antologjive, veprave letrare kombëtare dhe ndërkombëtare

Ka botuar :
1.“Ruaje shpirtin”, 2.”Duke pritur pranverën ” 3.“Rrënjët në dashuri”, 4. “Shpirtin në vargje e kam qëndisur”

ATJE KU SHPIRTI E NDJEN LIRINË
Dua të largohem nga egoizmi,
i kësaj bote të rraskapitur.
Dua të zhdukem nga heroizmi,
I kësaj bote luftrash zhuritur.

E di do të vesh pëlhurën e mallit,
por t’ja kthej njëherë shpinën hallit.
Të vishem me fustanellë të thjeshtë gëzimi,
ti flakë tutje kashmirë, flori trishtimi.

Kam dëshirë të iki te fluturoj larg,
atje ku nuk dëgjohen këmbanat.
Kam dëshirë të lidhem me valltaret varg,
të ndjek shtegtimin ku hidhen vallet.

Ku hidhen vallet e këndohet këngë,
ku zemra rreh veç për dashuri.
Dua të lidhem në gjerdanë sinqeriteti,
atje ku shpirti ndjehet i lirë.

ALBANIA
Kombi ynë o sa i mirë…
Për ne flasin e shumë pak dinë.
Vendi ynë shkëlqen si yjet,
ndonëse në shekuj e copëtuan hilet.
ATDHE
Kaluan tre javë, sikur tre ditë,
më duket sa erdha, por duhet të ikë.

HANËS AMANET I LË ZEMREN!
Siper reve në një cep hane,
zemren atje do t’rehatoj.
Se kjo jetë o plot me halle,
pa mëshirë ma copëtoj.

Sy e veshë o lartë në yje,
atje siper kam me i fshehë.
Shpirtin e afroj pranë diellit
e sigurtë ja lë n’dorë qiellit.

Mish e eshtra ja fal malit,
le ti djeg o në vullkanë.
Për ty krejt i falem diellit,
t’më shkrijë e t’më bëj vajë.

Amanet hanës i le zemren,
trashegimi ty me ta lanë.
Vajë yjesh t’sjell prej qiellit,
të freskojë o trupin tandë.

Sy e veshë do i lë ndër yje,
amanet me të vrojtu ty.
Do të bahem e jotja hije,
kur me trup s’do jem aty.

ENDEMI NE GJITHË MERAK!
Endemi, endemi pa cak,
presim ne gjithë merak.
A do të zgjidhet nyja n’litar?
A do të kthehet jeta mbar?

Sillemi,sillemi rreth e qark,
Endemi me këmbët gjak,
Në labirint mbytemi sak.
E mendojm ,a e kami hak?

Sillemi e bëhemi lëmsh,
jetën e masim me gramë.
Krejt kilet janë vaj me det,
Lumturia ka gramët e vetë.

Endërrojmë pa mbarim,
jetës i vemë t’tonin qëllim.
Shpalosim veten pa përtim
e presim prap të riun fillim.

Vrapojmë,lodhemi pa cak,
derisa pa frymë ngelim sak.
Zhytemi n’labirint endacak.
Endemi ne, gjithë merak