Meri MEZINI- POETJA e “romaneve”

Ka lindur në vitin 1967. Origjina e saj vjen nga një familje përmetare e lindur dhe rritur në Dragot të Tepelenës. Ka mbaruar Fakultetin Juridik dega e “Drejt penale” në Tiranë dhe aktualisht punon inspektore policie në Policinë e Burgjeve.

• Vjen në prozë me suksesin e 4 romaneve të titulluar “Dashuritë e humbura të një gruaje”, “Dhe i vdekur shpirti fletë”, “Dielli brenda burgut tim” dhe në proces ka botimin “Djali që urrente femrat“. Krahas romaneve në “kasafortën e shefes” presin të botohen poezitë e shumta të saj që së shpejti do të prezantohen në vëllimin i parë poetik të saj të titulluar “Dua të gris lëkurën time”.

NUK GJETA KURRË NJË RRUGË PA UJQËR

Vrapoj kalëruar në rrugën time,
Eci, buzqeshjen me të njohurit ndaj,
Në mes të njerëzve, çudi has dhe ujqër,
Dhëmbët shtrëngojnë sikur duan t’më hanë…!

Eci, vrapoj, mos t’më kafshojnë,
Habitem, s’e dija që në rrugë “shëtisin kafshë”,
Unë eci në zinxhirin e jetës që dua,
Ata t’a këpusin zinxhirin dhe hekurin e hanë.

Shoh si vegim, në turmën mes njerëzve,
Në punë, kudo në jetë dhe “ujkonja” ka,
Unë kam rrugën time, eci me mirësi kalëruar,
Ata me cinizëm dhe njerëzit duan të han!

Mundohem të shmang turmën e egër,
Druhem, mes vetes, disa herë nuk di kë kam,
Zot, si nuk gjeta kurrë një rrugë pa ujqër,
Në vrapin kalëruar të eci e qetë si Zan?!

DASHURIA ESHTE E LIRE

Doja hënës ti çoja fjalë,
mos je fshehur ti mes reve,
kam shumë ditë që s’të kam parë,
ku të gjej, pas teje tretem.

Hëna m’tha ti s’je mes reve
diku tjeter do ketë shkuar,
shikimi nga lotët erret.
më thuaj që ka mbaruar..

Më thuaj ku je fshehur,
të më thuash lamtumirë,
nuk do vdes, po ke tjeter.
dashuria është e lirë.

Sa do fshihesh si hajduti,
burri ka dhe trimëri,
thotë gabova në k’të lidhje,
nuk vazhdoj është burrëri .

Ndoshta me fjalë s’do të uroja,
do ta jepja me pohim,
do pranoja të vërtetën,
dashuria s’është mëshirë.

DUA TA GRIS LËKURËN TIME….

Dua ta gris lëkurën time,
Brenda saj jam fshehur unë,
Në k’të jetë të vështirë plot kujtime,
Kam qënë grua kam qenë dhe burrë.

Dua ta gris lëkurën time,
Ka qenë e fortë, ka duruar shumë,
Kam punuar, jam lodhur në vite,
Lëkura ime ka duruar dhe dhunë.

Dua ta gris lëkurën time,
Kam duruar sharje, xhelozi, pafund,
Sikur të ishta prona e burrit,
Jeta ime s’llogaritej kurrë.

Dua ta gris këtë lëkurë të dyfisht,
T’më ngelet vetëm lëkura ime,
Të jem femër me lëkurë të butë,
Në mëngjesin e nesërm të kem jetën time.

Griseni dhe ju gra lëkurën si unë,
Të jeni të lira me lëkurë të butë,
Gruaja ka lind të rilindë k’të vënd,
Të jetë zonjë, të këtë emrin nënë