Kur je i larguar e ndjen atë mall sa të rrjedhin lotët

“Pedagogjiksja” Areti Gjini ka lindur në Vlorë por jetën do ta “pjestonte” me poezinë,  mësuesinë, Fierin dhe Amerikën.

• Koha për të mësuesuar nxënësit dhe tre vajzat me djalin do t’ja kufizonin pasionin për  poezinë, por jo ta shkëpusnin prej saj. E emigruar prej më shumë se 10 viteve në USA, mësuesja do ta vuante, përtej vuajtjes peshën e mungesës së atdheut.

“Duhet të largohesh nga atdheu yt që ta ndjesh atë mall sa të rrjedhin lotët”- thotë poetja vlonjate për largësinë dhe dashurinë për atdheu

VLORA E FLAMURIT !             

Për ty Vlorë, më ka marrë malli.

Të kam ruajtur, si syt e ballit.

Të kam  dashur, s’të harroj.

Si uji, që rrjedhë nga kroj.

Vlorë moj, qyteti i rrallë,

Me ullinjë, e portokall.

Vlorë me malet si taborë,

Rrethë e qark, deti kurorë !

Vlorë  e Ismail Qemalit,

Kapedan, i  atij vatanit.

Vlora  ime, e fëmijërisë,

Aty, ku kam farë e fis.

Vlorë e bukur, Vlora labe,

Vlora e Shqipëris  së madhe.

Vlorë moj, të ka zënë nuri.

Betohem para flamurit.

Vlorë moj, sot je stolisur,

Me flamurët  të qëndisur,

Me Luigjë, e Bolentin,

Të gjithë bashkë, bëtë historinë.

Vlorë, e Ismail Qemalit,

Kapedan i këtij vatani,

Sa të jetë, Shqipërija,

Do tu kujtoj, historia.

TË KESH KUJDES

 I hidhja hapat me kujdes,

Vendimet kurr si merja lehtë.

Zgjidhja vëndet ku kam shkelur,

Gjithmonë shkoja rrugës drejt.

Kam dashur jetën e qetë,

Mos të zgjoj djaj e shejtan,

Ujin kurrë se trubullova,

Se në jetë nuk gjen derman !