“Kunata ime po ma nxin jetën. Doli fjala ime, kur u thoja vjehrrëve që të mos e merrnin sepse është imorale. E njeh tërë qyteti për historitë e saj. Por kunati im i përvëluar nuk na dëgjoi dhe na e solli në shtëpi. Në fejesë u hoq e mira e dynjasë, madje sillej aq mirë sa nisa edhe unë të ndjehesha në faj që e kisha gjykuar aq ashpër.
Por siç thotë Artiola Toska tek ajo kënga: Pa kalu ala mirë vapa, dardha e paska bishtin mrapa! E zonja na e nxorri kokën sa u martua dhe na erdhi nuse në shtëpi. Ne jetojmë të gjithë bashke, vjehrra, vjehrri, burri, unë, fëmijë e mi dhe kunati i vogël me nusen. Po çme.ndem se ajo më nga.cmon burrin.
