Një e mbijetuar e kan.cerit rrëfen momentet kur mësoi sëm.undjen dhe si u përball me të.Historia e saj është rrëfyer për faqen tonë dhe përcjell një mesazh të fuq.ishëm force dhe besimi.“Isha vetëm 20 vjeçe, 7 vite më parë, dhe studioja në universitetin e Shkodrës.Duke bërë dush, me dorë ndjeva një gùngè në shpatullën e majtë.Kur e prekja nuk ndjeja dh.imbje, por e ndjeja dukshëm me dorë.Mendova mos ishte pùcèrr, por jo. Kështu që e lashë disa javë. Por nuk po ikte dhe u bë edhe e dukshme .
Kur shkova ta vizitoja, mjeku u ala.rmua përnjëherë. Ai zbuloi një gùngè me madhësinë e një kokrreje fasuleje, afro 7mm.Sipas mjekut kishte një shans 99% që ajo të ishte e mirë, por unë këmbëngula që të hiqej dhe të bëhej biòpsí.Atë kohë kisha 1 vit e fejuar, me një djalë që u morëm me dashuri, por familja e tij nuk më donte sepse unë nuk i kam prindërit.Isha vetëm me motrën, kur morëm rezultatet e biòpsísë.Gunga ishte masë kan. cerogjene. 1 milion pyetje kisha në mendje.
U tmèrròva kur dëgjova fjalën ka.ncër. Si mund ta kisha në shpatull?Jam vetëm 20 vjeçe, si më ndodhi mua kjo? Prisja të më mbështeste i fejuari, por ai në fillim më rrinte afër.Pastaj nisi t’më shmangej aq sa vjehrra më tha: Keni genin e príshùr.Aty jam ndjerë po aq vetëm sa dita kur mora vesh që prindërit që më vd.iqën në áksídènt nuk do t’i shihja më kurrë.Kam ikur duke qárè nga shtëpia e tyre…Askush nuk më ndoqi, as djali që dashuroja.Gjithçka ndodhi aq shpejt, sa në 2 pasditë isha për vizitë e ditën tjetër u futa në sallë op.erimi.
Pasi më op.eruan, kalova dy javë në spital. Pata pròblème me lëvizjen e shpatullës, por më t.merr ishte pritja e rezultateve e pas op.erimit.M’u duk sikur rilinda kur më thanë se kan.ceri ishte hequr.Por traùmèn e atyre ditëve nuk do ta harroj kurrë. Aq më tepër t’i shpjegoja njerëzve se çfarë kishte ndodhur.Isha dhe ende sot e kësaj dite jam e shqètèsuar për rikthimin e sèm. undjes në trupin tim. Zbulova kush janë njerëzit që vërtet na duan”, shkruan ajo.
